توضیحات

تاریخ‌نویسی فارسی در هند و پاکستان ـ تیموریان بزرگ از بابر تا اورنگ‌زیب (۹۳۲ ـ ۱۱۱۸ هـ.ق)

وجود کتب خطی، مسکوکات و نامه‌های رسمی سلاطین به زبان فارسی در موزه‌های مختلف، نشانگر نفوذ و رسوخ این زبان در همه اقشار جامعه از جمله حکومت‌ها می‌باشد. این کتاب با وجود آنکه مجموعه‌ای ادبی و علمی از زبان و ادبیات فارسی است، گنجینه تاریخی است که به عنوان منبع و مأخذی در کارهای تحقیقی و علمی می‌توان مورد استناد قرار گیرد.

بی‌تردید در تاریخ طولانی تاریخ‌نویسی فارسی شبه قاره هند و پاکستان که هم‌زمان با تأسیس سلطنت مستقل اسلامی در هند با تألیف «تاج المآثر» در سال ۶۰۲ هجری شروع می‌شود، بهترین و غنی‌ترین دوره تاریخ‌نویسی فارسی، دوره مورد بحث یعنی دوره تیموریان بزرگ یا دوره اعتلای تیموریان هند و پاکستان است که از ظهیرالدین بابر در سال ۹۳۲ هجری آغاز شده و با محی‌الدین عالمگیر در سال ۱۱۱۸ هجری پایان یافته است.

در این کتاب تاریخ‌نویسی در این دوره بررسی شده است.