توضیحات
خاطرات «ادوارد شواردنادزه» وزیر خارجه سابق شوروی که ۱۰ سال بعد از پیروزی انقلاب اکتبر به دنیا آمده و تحولات زیادی را از نزدیک شاهد بود.
آنچه به خاطرات او اهمیت می‌دهد، همکاری وی با گورباچف و نقش وی در فروپاشی امپراطوری ایدئولوژیک و توتالیتر اتحاد جماهیر شوروی سابق است. این‌که چگونه کسی که در فصلی کمونیسم زاده شد، رشد کرد، از طریق حزب آموزش دید و مسوولیت گرفت، به تجدید نظر در مبانی رسید و به تغییر مناسبات سنتی جامعه خودش پرداخت، برای هر خواننده‌ای جذابیت دارد.
در بخشی از پیشگفتار این اثر آمده است: «خاطرات شواردنادزه از چند جهت اهمیت دارد. از لابه‌لای حوادث زندگی وی می‌توان روند تغییرات این چهره سیاسی برجسته حکومت شوروی را گام به گام تحلیل کرد. او که از درون حزب کمونیست برخاسته بود و در کنار گورباچف نقش تاثیرگذاری داشت و همچنین شاهد فروپاشی نظام تک حزبی و تک بعدی شوروی بود، سیر تکاملی را در زندگی شخصی‌اش طی نموده است .
چنان که می‌توان ردپای تجدید نظرطلبی و میانه‌روی در دوران حکومت و وزارت را اتفاقات دوران کودکی و جوانی او دید. همچنین در این خاطرات می‌توان سیر تغییرات جامعه شوروی و از هم گسیختن نظام کمونیستی بسته آن‌جا را مشاهده کرد. خواندن این کتاب عمق بیشتری به تحلیل چنین جوامعی می‌بخشد.»
شواردنادزه در قسمتی از کتاب نوشته است: «چنین پیش آمد که من مدت مدیدی عالی‌ترین منصب را در کشورم در اختیار داشتم ـ از سال ۱۹۷۲تا ۲۰۰۳، بغیر از سال‌هایی که به عنوان وزیرامورخارجه شوروی به مسکو رفته بودم. طی این سال‌ها، چندین بار ناچار به بازنگری در دیدگاه‌های سیاسی شخصی‌ام شدم. متقابلا، دیدگاه‌های جامعه نیز نسبت به شخصیت سیاسی من دستخوش تغییر بود.
با این وجود، همیشه سعی داشتم و گاهی نیز موفق شده‌ام زبان مشترکی با مردم کشور بیابم. متاسفانه سال‌های آخر ریاست من این‌گونه نبود. من به عنوان یک سیاستمدار، بین خودم و بخشی از جامعه احساس بیگانگی می‌کردم. در این دوران بود که رویاروی با آن عده از سیاستمدارانی که به کمک من به مقام و منصبی در دولت دست پیدا کرده بودند، تشدید گردید.»
این اثر در ۱۰ فصل با عنوان‌های «آخرین استعفا: نوامبر ۲۰۰۳»، «وطن من ـ ساکارتولو»، «سیاست خارجی، اخلاقی جدید»، «فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی»، «بازگشت به گرجستان»، «صد روز تنهایی»، «روسیه، قفقاز و گرجستان»، «جنگ اعلام نشده با روسیه»، «عملیات تروریستی و تروریسم» و «پیامی برای نسل آینده» به رشته تحریر در آمده است.
دیدگاهی دارید؟