توضیحات

در این نوشتار علاوه از یاد و خاطره‌ها و گزارشی به مردم تبریز پرسشی است از همه صاحب‌نظران که چه باید کرد که زیبایی‌ها به تبریز بازگردند، چشمه‌ها از دل خاک بیرون آیند، اطلسی‌ها و یاسمن‌ها باز با بوی معطرشان شامه‌ها را نوازش دهند، حکم‌آباد، بیلانکوه، قله، لاله باغمیشه و ساری‌داغ که یادشان نیز بوی عطر و گل به مشام می‌آورند باز شور و طرب آن زمان‌های دور را داشته باشند و فضای تبریز را عطر و گلاب بپاشند، عفونت و کثافات از صفحه شهر پاک شوند. این یادداشت ها در حد بضاعت خود پرسش فوق را پاسخ می‌گوید.
وارسته در خاطرات خود نوشته «هزار آرزو برای شهر و شهرداری» داشته‌است. بخشی از این آرزوها، امروز به عنوان دستاوردهای توسعه شهری تبریز شناخته می‌شوند و بخش دیگر، در بی‌پولی آن روزهای شهرداری و اختلافات پیاپی با استاندار دستگاه پهلوی، به محاق رفته‌است. شاید بتوان او را در شمار اندک مسئولانی نامید که به رغم مسئولیت در دوره پیش از انقلاب اسلامی، کسی در خدمت صادقانه و دلسوزانه‌اش تردید ندارد.