موضوع کتاب حاضر، بررسی تعامل نهضت آزادی ایران با مرجعیت و نهضت روحانیت در سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۳ است. پرسش‌هایی که نویسنده به شرح و بحث درباره آن‌ها پرداخته از این قرارند:

در فرایند فعالیت‌ سیاسی نهضت آزادی ایران در نخستین سال‌های تاسیس آن که متقارن با وقوع نهضت روحانیت علیه نظام حاکم بود، چه تعاملی بین آن دو به وجود آمد؟؛ چه مولفه‌هایی در این تعامل نقش داشتند و در نهایت این رویکرد متقابل چه پیامدها و دستاوردهایی برای نهضت آزادی و روحانیت به دنبال آورد؟ در پاسخ به این پرسش‌ها، نخست ضمن اشاره‌ای مختصر به تاسیس نهضت آزادی، نقش و عملکرد آن تشکل در جریان مبارزات مرحله اول نهضت امام خمینی (ره) در فاصله سال‌های ۲ – ۱۳۴۱، نیز حمایت‌های آن از این نهضت به تفصیل بررسی شده است. محور دوم بحث شامل دو بخش است.

در بخش نخست عکس‌العمل مراجع و علما در قبال صدور حکم دادگاه بدوی سران نهضت آزادی بررسی شده است. در بخش دوم نیز مجددا واکنش‌های آیات عظام، میلانی، مرعشی، نجفی، خمینی (ره)، روحانی، محلاتی و کمره‌ای درباره حکم صادره دادگاه تجدید نظر سران آن تشکل بررسی می‌شود. کتاب با تصویر نمونه اسناد و اشخاص به پایان می‌رسد.