توضیحات

از متن کتاب:
الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾ اعَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الإِنْسَانَ ﴿۳﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ (۴)
خدای رحمن (۱) قرآن را تعلیم داد (۲) انسان را خلق کرد (۳) به او بیان را آموخت (۴)

خداوند از میان همه اسماء و صفاتش خود را با رحمانیتش معرفی میکند. بخشایشگری و رحمت حرف اول اوست. “الرحمن” اولین کلمه است. اولین نشانه، آیه اول. این بدان معنی است که رحمت آغازگر خلقت است. آفرینش با عشق آغاز شده است.

از سر محبت ظهور یافته است. به تعبیری تار و پود هستی با عشق و محبت تنیده شده است. آنچه همه اجزاء هستی را در وحدتی هماهنگ کنار هم نگاه داشته است، نیروی اعجاب انگیز عشق است. جوشش آن به آن محبت است. در ذات هستی نفرت نیست نفرت را ذهن تاریک اندیش انسان ساخته است. آنچه که میبینی سرریز یک عشق لایزال است…