توضیحات

در حوزه جامعه‌شناسی سینما، متأسفانه آثار زیادی در دسترس نیست. این نقیصه به طور جدی، در تألیفات گونا‌گونی که در حوزه جامعه‌شناسی سینمای ایران، از سوی نویسندگان مختلف، به نگارش در می‌آیند دیده می‌شود.

ضعف دیدگاه و شیوه‌های تحلیل جامعه‌شناسانه اطلاعات و اساساً مدلی اجتماعی برای تبیین جریانات گونا‌گون سینمایی، از جمله بارزترین نقصان‌ها و کاستی‌هایی است که می‌توان در این زمینه، به آنها اشاره کرد. این مقاله در پی ارائه سیما‌یی از یک کتاب در زمینه جامعه‌شناسی سینما است که می‌تواند چونان منبع و مرجعی قابل استفاده برای تحلیل اجتماعی سینما به شمار آید.
عنوان اصلی کتاب، جامعه‌شناسی هنر فیلم، نوشته جرج هواکو است و به نام جامعه‌شناسی سینما، توسط بهروز تورانی ترجمه شده است.

جامعه‌شناسی سینما کتابی بی‌ادعاست و سر آن ندارد که نسخه‌ای جامع و مانع و بی‌نقص ارائه دهد. بلکه به اذعان نویسنده‌اش، تلاشی است در بررسی سه جریان سینمایی که ظهور و سقوط آنها مشخص است. نویسنده در مقدمه مهمی که نگاشته، تلاش خود را مصروف ارائه طرحی کرده که براساس آن سه جریان مهم سینمایی جهان را بررسی و تحلیل کرده است.
۱٫ اکسپرسیونیسم آلمان؛ ۲٫ اکسپرسیو ـ رئالیسم شوروی؛ ۳٫ نئورئالیسم ایتالیا.
کتاب جامعه‌شناسی سینما با وجود حجم اندک خود، نشان می‌دهد که در روش تحلیل اجتماعی سینما، نمی‌توان بدون وجود روش و متدولوژی درست برای تحلیل و تجزیه اطلاعات، به نتیجه مطلوب رسید.
شیوه نگارش کتاب، بسیار خوب و سنجیده است و نویسنده به هیچ روی، از مواضع و مقدماتش عدول نمی‌کند، بلکه می‌کوشد فیلم‌های اشاره شده در متن را با معیاری خاص، تجزیه و تحلیل کند.

به هر روی، تأمل در نتایج و روش کار نویسنده کتاب، برای درک هر چه بهتر جامعه‌شناسی سینما مفید خواهد بود و برای نسل جوان، محقق و پژوهشگر معاصر می‌تواند الگویی برای تجزیه و تحلیل جریانات و اتفاقات سینمایی در حوزه تاریخی بعد از انقلاب اسلامی ایران را فراهم کند.