توضیحات

جاویدان خرد نام مجلاتی است که توسط انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه،که بعد از انقلاب لفظ شاهنشاهیش افتاد، منتشر می شد.
و فیلسوفان و حکیمان نام آوری در از داخل و خارج ایران در این مجله مقالات خود را بچاپ می رساندند.

خِرَدِ جاویدان یا حِکمَتِ خالِده اصطلاحی در عرفان و فلسفه است که نخستین بار در غرب، آن را اگوستینوس استویکوس در سال ۱۵۴۰ به کار برد و آن را لایب‌نیتس در نامه‌ای که در سال ۱۷۱۵ نوشت بر سر زبان‌ها انداخت.

در آن نامه، لایب‌نیتس نوشت که وقتی سخن از دریابی حقیقت در نوشته‌های فیلسوفان یونان باستان و تفکیک نور از ظلمت می‌آورده، به خرد جاویدان علاقه‌مند بوده‌است. اما مدت‌ها واقعیت خرد جاویدان تحت‌الشعاع جریان رایج‌تر فلسفه غیردینی غرب که مبتنی بر نظریه تکامل تدریجی تفکر بشری و نزدیکی به حقیقت است، قرارگرفت. فقط در طی این قرن است که به برکت کشف مجدد سنت در غرب و شواهد حضور یک آموزه مابعدالطبیعی جاویدان و جهانی در بطن سنت‌های معتبر مفهوم کلیدی خرد جاویدان بار دیگر مطرح شد.

خرد جاویدان، همان سنت مقدس در دین هندو و حکمت لدنیه در اسلام است. در واقع خرد جاویدان، غیر از معنایی که فیلسوفان اروپایی پس از قرون وسطا از آن می‌فهمیده‌اند، در نوشته‌های رنه گنون، آننده کوماراسوامی، فریتیوف شوئون، تیتوس بورکهارت، مارتین لینگز، ویلیام استودارت و سید حسین نصر معنای اصیل خود را یافته‌است.

این انجمن که به حکمت سید حسین نصر،اندیشمند پرآوازه ی ایرانی که روابط نزدیکی با فرح پهلوی داشت،تاسیس شد،و پس از انقلاب که نصر از ایران رفت بدست شاگرد او غلامرضا اعوانی رسید،ولی باز در چند سال اخیر،طبق فشاری که از طریق حکومت وارد شد،ساختار انجمن عوض گردیده و عبدالحسین خسروپناه که یک روحانی است بر مسند ریاست این انجمن نشست،که البته او نیز در عرصه ی فلسفه و حکمت نام شناخته شده ای است منتهای مراتب جمیع استادان با سابقه ی انجمن مانند داوری اردکانی،ابراهیمی دینانی،محقق داماد،نصرالله پورجوادی و … با عزل اعوانی از تدریس در آنجا اجتناب کردند.

اما مقالاتی که به دو زبان در این کتاب جمع آوری شده است عبارتند از:
فرهنگ و توسعه – اعوانی
در بیان حقیقت عقل – رفیعی قزوینی
نظری به اصول و فلسفه هنر اسلامی – تیتوس بورکهارت