توضیحات

از متن کتاب:
ناصر الدین شاه بارها باطرافیانش گفته بود: «من آنقدر زن خواهم گرفت که روی جدم فتحعلیشاه را سفید کنم!»
درباریان و اطرافیانشاه از همان اوان کودکی فهمیده بودند که ناصر الدین شاه طبعی زن دوست و جمال پرست دارد، لذا هر کدام از آنان برای تقرب بشاه سعی میکردند که زن یا دختر زیبایی را با او آشنا سازند. شاه قاجار از همان اوان خودی در میان زنان و دختران درباری وول میزد و زودتر از مقتضیات سنی با روحیات و اخلاق زنان آشنا گشت.

محمدشاه پدر ناصرالدین شاه سلطانی نالایق بود، با این وصف بخوبی میدانست که سلطنت سلسله قاجار در صورتی ادامه خواهد داشت که یکی از پسران زیرکش را بولیعهدی انتخاب کند، ازین رو میان دو پسرش، شاهزاده ملک آراء و شاهزاده ناصرالدین میرزا دومی را برای ولیعهدی انتخاب کرد. برای رفع جدال به فرزند اول حکومت و امارت اصفهان را داد و ناصر الدین میرزا را بمقر ولایتعهدی که در تبریز بود فرستاد. شاهزاده ملک آراء ازین موضوع خیلی ناراحت بود ولی همیشه در انتظار عامل زمان بسر می برد که حق قانونی و وراثت تاج و تخت را از برادرش بگیرد.

بعکس ملک آراء، ناصرالدین میرزا جوانی زیبا، زن پسند و خوش قیافه بود و همین موضوع نیز اسباب برتری و موفقیتش را فراهم آورد. ناصر الدین میرزا هنوز بسنین بلوغ نرسیده بود که در اندرون شاهی در تبریز بسیاری از زنان و دختران زیبا پروانه وار به گردش می گشتند…