شماره بازیابی: ۷۰۹
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭۱۰-۳۳۳۴۳‬‬
زبان اثر: عربی
عنوان و نام پدیدآور: حیوه الحیوان/ از: کمال‌الدین محمد بن موسی دمیری (۷۴۲-۸۰۸ق.)
تاریخ کتابت: ۱۲۷۴ق.
قطع: ‮رحلی. ‭۲۱/۵‬*‭۳۶‬سم. ‭۲۸۴‬گ. ‭۳۰‬س.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: آغاز:الحمدلله الذی شرف نوع الانسان بالاصغرین القلب و اللسان…
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر: نوع خط:نسخ.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۲۹۶٫
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده: در حیوان‌شناسی.
حیوه الحیوان به ترتیب الفبا مدون گردیده، از «اسد» ابتدا شده و در «یعسوب» به انتها رسیده است، تقریبا دو صفحه از آخر این نسخه افتاده، خاتمه کتاب در نسخه چاپی چنین است: «و هذا ما انتهی الیه الغرض مما یحصل به فی هذا الشان الاکتفاء و ختم بملک النحل الذی استخرج الله من لعابه الشمع و العسل و جعل احدهما ضیاء و الاخر شفاء». حیوه الحیوان در رجب ۷۷۳ق. تالیف شده، این کتاب را محمدبن عبدالقادر دمیری تلخیص نموده و حاوی الحسان من حیوه الحیوان نامیده، سیوطی مطالب و مسائلی بر اصل گفتار دمیری افزوده و آن را دیوان الحیوان خوانده، خلاصه دیگر به نام مغنی الخلان عن حیوه الحیوان خوانده، خلاصه دیگر به نام مغنی الخلان عن حیوه الحیوان در کتابخانه ملی پاریس موجود است، کتب عین الحیوه دمامینی، مختصر تقی‌الدین فارسی، بهجه الانسان، طیب الحیوه در شرح و تفسیر و تلخیص حیوه الحیوان تالیف شده، این کتاب در کلنل جایاکار (Jayakar) به انگلیسی ترجمه کرده و در بمبئی به طبع رسیده است (۱۹۰۶م.)
تاریخ: ۲۰۱۳۰۶۰۹
محل و شماره بازیابی: ۱۳۹۳۷