توضیحات

این مجموعه دربرگیرنده‌ی مکاتباتی است که بین “عبدالکریم سروش”، “محمد سعید بهمن‌پور” و “آیت‌الله جعفر سبحانی” در خصوص مساله‌ی “خاتمیت و ولایت” صورت گرفته است.

در بخشی از کتاب که به نقل از عبدالکریم سروش در جمع دانشجویان ایرانی در پاریس (۲۵ ژوبیه ۲۰۰۵) مطرح گردیده، آمده است: “این یک تفاوت اساسی بین شیعیان و اهل سنت است در مساله‌ی ولایت و تعارض آن با مفهوم خاتمیت. درکی که از ولایت دارند و واقعا نفی‌کننده‌ی خاتمیت است.

در ایران ما یک شیعه‌ی غالی یعنی اهل غلو داریم، همان که مرحوم شریعتی می‌گفت شیعه‌ی صفوی و یک تفکر اخباری که اسم اجتهاد برده می‌شود، اما چیزی جز تقلید در حوزه‌های علمیه به چشم نمی‌خورد. تفاوت دیگر مفهوم مهدویت است که دنباله‌ی همان امامت و ولایت است. شیعیان اعتقاد دارند یکی از امامانشان هم‌چنان زنده است و به نحوی در کارها حضور دارد.

چنین است که بین اندیشه‌ی دموکراتیک با اندیشه‌ی مهدویت و رقیق‌ کردن خاتمیت، یک تعارضی آشکار می‌شود”. وی در پایان سخنرانی خود نتیجه گرفت که تکیه بر عنصر قانون‌سالاری در تمدن اسلامی، راه‌ ما را به دموکراسی بسیار نزدیک خواهد کرد و آن‌چه کم داریم، مفهوم حق است که آن را هم باید از طریق جهاد فرهنگی وارد این بدنه‌ی عظیم تمدنی بکنیم. نقد دیدگاه‌های سروش، از جانب “سعید بهمن‌پور” و “آیت‌الله سبحانی” در ادامه فراهم آمده است.