توضیحات

نیک اندیش: من از نوجوانی شیفته‌ی اشعار شهریار بودم. دهه‌ی اول و دوم قرن حاضر زمانی برای هویت‌سازی ایران بود. پس از مشروطیت نویسندگان درپی نوشتن تاریخ و ادبیات ایران بودند. شاعران بسرعت محبوب می‌شدند و در این فضا، شهریار محبوب‌تر بود.

شهریار از آغاز جوانی مورد تحسین شاعران بزرگی همچون بهار، ایرج میرزا، میرزاده‌ی عشقی، امیری فیروزکوهی و بسیاری قرار گرفته بود. هنر شهریار از جنس هنر حافظ بود. چنین شاعری بسرعت مشهور می‌شود و شهریار شهرتی به گستردگی ایران داشت. حقش هم بود.