توضیحات

از پیشگفتار نگارنده:
راسپوتین هرزگیها و شهوترانیهای بیحد و مرز خود را به شیوه خلیستی و استدلال پیروان این گروه توجیه می کرد و گاه به زنان چنین تلقین می نمود که نزدیکی و همخوابگی با آنان گناه نیست. راسپوتین که دعوتهای بیشمار دریافت میکرد، همواره از خانه ای به خانه دیگر به ضیافت می رفت. بعضی بر پایه کنجکاویهای شخصی خواستار دیدار و گفتگو با وی بودند. بعضی دیگر از همان آغاز شیفته “قداست” و “بصیرت” او می شدند. گروهی نیز که در واقع بیمار روانی به شمار می آمدند، برده وار در خدمت راسپوتین قرار می گرفتند و خود را تمام و کمال تسلیم او می کردند.
هنگامی که راسپوتین در محیط سیاسی صاحب نفوذ شد. کسان بیشتری گرد او را فرا گرفتند. آنها به راسپوتین تملق می گفتند، هدیه و رشوه تقدیم می داشتند، ضیافتها ترتیب می دادند و شرابهای عالی به وی می نوشانیدند… راسپوتین تنها در افراد معینی از گروه حاکم که به وی نیاز داشتند و خواستار حمایت و پشتیبانی او بودند، محبوبیتهایی کسب کرد. شخصیتهای دارای عقل سلیم در پترزبورگ نسبت به راسپوتین نظر منفی ابراز می نمودند. زندگی راسپوتین در پترزبورگ سرشار از جشن و سرور شد و به میخوارگی و هرزگی میگذشت، به گونه ای که این آواره هرزه گرد هرگز تصوری پیرامون آن نداشت…