توضیحات
برگرفته از مقدمه کتاب:
آنچه پیش روی شماست، ترجمه ای مفهومی از کتاب «المخاطبات امام نِفَری»، از عرفای بزرگ قرن ۴ هجری است. کسی چیز زیادی از او نمیداند. همعصر حلاج است و ایرانی الاصل. از فحوای کلمات حکیمانه اش هویداست که حکمت نوریه را خوب می شناسد. استاد توقف ذهن در سلوک است.
از کلامش پیداست که صاحب روح بزرگی بوده است. کلمه واصل شایسته اوست. با این وجود و علی الاسف حتی جامعه کتابخوان ما، غالبا نه نامش را شنیده اند و نه اثر سترگش «المواقف و المخاطبات» را خوانده اند. و این ترجمه «المخاطبات» است.
حیفم آمد که سالکان حق از این اثر عارفانه محروم بمانند؛ لذا از حضرت حق مدد طلبیدم تا آن را به فارسی روان و قابل فهم برگردانم. زیرا ترجمه های تحت اللفظی، ادبی و یا لغت به لغت برای فهم چنین شاهکاری کارساز نیست. و این به چند دلیل است: یکی آنکه او خود چیزی ننوشته، بلکه در جوشش وصل خود، آنگاه که نه نفسی است و نه ذهنی و نه غیری، سخن گفته و این سخنان بعدها به کتابت در آمده اند. و پر واضح است که فهم و ترجمه کلامی که در حال وصل بیان گشته با ترجمه یک نوشته متعارف عارفانه کاملا متفاوت است. باید تا آنجا که امکان دارد با روح گوینده، هماهنگ و همراه بود.
در یک کلام، این یک اثر محاوره ای است. آن هم نه هر محاوره ای. بلکه محاوره ای آسمانی! لذا باید آن را با حال گوینده اش فهمید. جز این باشد ترجمه های غیر مفهومی برای چنین اثری کاربردی کیمیاگرانه نخواهد داشت…
دیدگاهی دارید؟