توضیحات

محمدحسین رکن‌زاده فرزند میرزا عبدالله رکن‌التجار شیرازی متخلص به “مدرک” متولد ۱۲۷۶ شمسی و متوفی ۱۳۵۴ است. جد بزرگ او حاج محمدعلی اصطهباناتی در عصر کریم‌خان زند از اصطهبانات به شیراز رفت. در آنجا به کار تجارت مشغول شد. پس از درگذشت او در شیراز پسرش حاج محمدحسین برای تجارت به بوشهر رفت و در آن شهر مقیم شد.

بعد از درگذشت وی پسرش میرزاعبدالله معروف به رکن‌التجار به تجارت پرداخت و تا آخر عمر در بوشهر وطن داشت. محمدحسین رکن‌زاده آدمیت چنان‌که در جلد سوم کتاب «دانشمندان و سخن‌سرایان فارس» نوشته است در روز شانزدهم شوال ۱۳۱۷ قمری متولد شد و در پنج سالگی در مدرسه سعادت بوشهر به تحصیل پرداخت و زبان‌های انگلیسی و عربی را فرا گرفت در ۱۳۳۴ قمری در خدمت پدر به اهواز رفت و چند ماه در دبستان “جاسبیه” آن شهر به آموزگاری پرداخت و در تجارت‌خانه آقا محمدباقرخان بهبهانی نیز به شغل منشی‌گری مشغول شد.

پدرش در هجدهم شعبان ۱۳۳۴ قمری در اهواز به مرض وبا مبتلا شد و درگذشت و او به همراه خانواده به بوشهر بازگشت و در تجارت‌خانه شوهرعمه‌اش به کار دفترداری مشغول شد.

در ضمن به تکمیل معلومات خود پرداخت. در ۱۳۳۸ قمری به زیارت عتبات عالیات رفت و در بازگشت به بوشهر با خانواده راهی شیراز و در آن شهر متوطن شد. در شیراز کتابخانه آدمیت را تاسیس کرد و در نزد استادان و دانشمندان آن زمان به تکمیل تحصیلات خود اقدام نمود. در ۱۳۰۵ شمسی هفته‌نامه ادبی ـ سیاسی آدمیت را در شیراز منتشر ساخت و به دلیل سانسور شدید پس از دو سال آن را تعطیل کرد.

در ۱۳۰۶ شمسی به هندوستان رفت و به سیر آفاق و انفس پرداخت در ۱۳۰۷ به شیراز بازگشت و از طریق بوشهر و خوزستان به تهران رفت و در تجارت‌خانه حاج محمد معین‌التجار بوشهری به کار مشغول شد و مأموریت مازندران یافت. پس از آن معاون تجارت‌خانه معین در اهواز شد. در بازگشت به تهران بنا بر پیشنهاد سید ابراهیم ضیاءالواعظین شیرازی مؤسس روزنامه ایران آزاد به مدیریت این روزنامه برگزیده شد.

در ۱۳۰۸ کتابخانه آدمیت را در تهران تأسیس کرد. در ۱۳۱۴ به استخدام وزارت دارایی در آمد و در اداره واردات خارجی و حسابداری بنگاه کل دارویی کشور و شرکت سهامی مرکزی خدمت کرد. در ۱۳۳۳ شمسی به کتابخانه مجلس شورای ملی منتقل شد و به نوشتن فهرست کتب خطی کتابخانه مجلس مشغول گردید. اول مهر ۱۳۳۸ بازنشسته شد و در ۱۳۵۴ درگذشت.

رکن‌زاده آدمیت صاحب نه تألیف و تصنیف گرانبها است که «دانشمندان و سخن‌سرایان فارس» در پنج جلد در حقیقت بهترین تذکره شعرا دانشمندان و سخن‌سرایان فارس و جنوب و لارستان و سایر مناطق فارس است.