در این کتاب ابتدا به اختصار فضای اجتماعی ـ تاریخی ایران معاصر و چگونگی رشد و تحول رمان بررسی شده و آنگاه به گونهای کاملتر و جامعتر بر مجموع آثار محمود دولتآبادی از آغاز تا «کلیدر» و جایگاه او در این روند در میان نویسندگان همنسلش تأملی شده است.
همچنین در آغاز کتاب، شرح حالی موجز و مختصر از او آورده شده تا از این رهگذر، خواننده به شناخت بهتری از لحظات حساس و همچنین فرازوفرودهای زندگی او دست یابد.
در بخش اول این کتاب خلاصهای از هشت داستان کوتاه “محمود دولتآبادی “به همراه تحلیلی از داستان آورده شده که عبارتاند از” :ته شب”، “ادبار”، “پای گلدسته امامزاده شعیب”، “بند”، “هجرت سلیمان”، “سایههای خسته”، “بیابانی “و “مرد .
“بخش دوم مشتمل بر خلاصه و تحلیل داستانهای نیمه بلند این نویسنده با نام “سفر”، “اوسنه بابا سبحان”، “گاوارهبان”، “باشبیرو”، “از خم چنبر”، “عقیل عقیل .”بخش پایانی کتاب نیز شامل خلاصه و تحلیلی است از رمانهای “جای خالی سلوچ “و “کلیدر .”در نتیجهگیری پایان کتاب آمده است” :در بررسی آثاری که به پیش از جای خالی سلوچ مربوط میشود، آن چه پیش از همه مد نظر قرار خواهد گرفت تامل بر “ساختار “داستان است چرا که در داستانهای کوتاه و نیمه بلند، نویسنده بیشتر بر پرداخت و توصیف شخصیتها تاکید ورزیده و به ساختار فضا زمان داستان توجه چندانی نشان نمیدهد …
دولتآبادی تنها رماننویس ایرانی است که توانسته در دو گستره متفاوت به موفقیت دست یابد :از سویی با نوشتن رمانی همچون جای خالی سلوچ، همگام با سنت رماننویسی مدرن ایران قدم بر میدارد، و از سوی دیگر، با کلیدر نشان میدهد که چگونه میتوان ادبیات و در کنار آن، سنتی را که مرده و مسکوتش میپنداشتند احیا کرد و پلی میان سنت و تجدد ایجاد نمود .”…
دیدگاهی دارید؟