توضیحات

در تذکره آتش درباابوالفرج رونی نوشته است:‌ از شعرای جلیل الشأن و از فصحای عذب البیان است و اکثر شعرا به استادی او اعتراف و از بحر فضایلش اغتراف کرده‌اند.

در مجمع الفصحا مرقوم استکه سخنگوئیست شیرین زبان و فصیحی نیکو بیان در باب مولد او عقاید مختلف است محمد عوفی او را از خطره لوهور دانسته است و صاحب مجمع الفصحا نوشته که اصلش از رونه قریه‌ای از نیشابور است و می‌نویسد که چندی در لاهور زیسته باز به رکاب سلطان پیوسته لذا او را لاهوری خوانده‌اند.

مدت و زمان حیات ابوالفرج چندان معلوم نیست ولی ظاهرا آنست که وی در سال ۴۵۱ به شاعری و ستایش سلطان ابراهیم بن مسعود بن ابراهیم پرداخته و پس از آنکه او در سال ۴۸۱ درگذشته است فرزند او مسعود بن ابراهیم را مدح می‌گفته و مسعود بن ابراهیم در سال ۴۹۷ پس از شانزده سال سلطنت وفات یافته است.

بنابراین تقریبا ابوالفرج رونی در سال ۴۹۰ بدرود حیات گفته است. و حدودا در این زمان ۶۴ سال داشته است.

(از زندگینامه انتهای کتاب)‌