توضیحات

ملا محمد صوفی مازندرانی در آمل به دنیا آمد. در جوانی به اصفهان رفت و در آن دیار به عرفان و تصوف روی آورد و سرودن اشعار صوفیانه و عارفانه را آغاز کرد.

مدتی بعد به شیراز رفت و به علت عقاید و سخنان غریب، متهم به کفر و الحاد شد. از آنجا به گازرون رفت و دست ارادت به سوی شیخ ابوالقاسم دراز کرد. مدت پانزده سال نیز در مکه اقامت داشت.

وی در زمان اکبرشاه به هندوستان رفت و در احمدآباد گجرات اقامت گزید. به قصد زیارت شیخ معین الدین چشتی به اجمیر رفت و مریدان و پیروانی پیدا کرد ولی خوی عزلت گزین او را به گجرات بازگرداند.

جهانگیر شاه وی را فرا خواند و او در راه در «سرهند» به علت بیماری و پیری در سال ۱۰۳۵هـ از دنیا رفت. آثار وی، بتخانه: منتخب اشعار قدما در شصت هزار بیت، دیوان اشعار ملا به انتخاب و تدوین وی در هزار بیت، ساقی نامه،‌ ابیات متفرقه او در تذکره ها و سفاین.

این تصحیح از روی ۶ نسخه موجود توسط طاهری شهاب انجام شده است.