شماره بازیابی: ۱۷۵۸۵
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭۱۰-۲۷۱۲۰‬‬
زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پدیدآور: دیوان منعم = داستان بها اقبال [[نسخه خطی]/ از: خدایار منعم هندی (ز: ۱۲۳۸ق.)
تاریخ کتابت: از سده ۱۳ و ۱۴ق.
قطع: ‮‭۱۵‬*‭۲۵‬سم. ‭۷۱‬گ. ‭۱۵‬س.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: ۱بسمله. الهی نامه درد آشنا کن / بکلکم شعله گفتاری عطا کن
۱زبانم قابل حرف وفا ساز / دعایم را اجابت آشنا ساز.
۲قلم چون نامه را تاریخ بنوشت / هزار و دو صد و سی بود با هشت.
تزئینات متن:عناوین شنگرف.
تزئینات نسخه:صفحات مجدول به شنگرف.
رکابه نویسی:دارد.
تزئینات جلد:گالینگور آبی، عطف و گوشه تیماج زرد.
۲در حاشیه تصحیحات دارد.
بسحرآمیزی این داستانی / پری در شیشه کرد افیون بیانی
که نزد مصر در شهر سواحل / نصیرالدین خدیوی بود عادل
عروس دولت گیتی بسر داشت / ولی سرور تمنای پسر داشت
نصیرالدین آرزوی پسر دارشدن در سر می‌پروراند تا اینکه در معبدی، به بزرگی رسید و از او درخواست کرد برای آرزویش دعا کند و بر اثر دعای آن بزرگ، وی پسردار گشت و نامش را بها اقبال نهاد.
این منظومه داستان زندگی و عاشقی بها اقبال است.
شاعر که به منعم تخلص می‌کند در خاتمه آورده:
بحمدالله که منعم این کتابی / ز دیوان محبت انتخابی
برسم خوب و طرز دلفروزی / بپایان آمد اندر چند روزی…
از این افسانه‌ترین حکایت / بطرز مختصر راندم روایت
تخلص شد مرا منعم در اشعار / و گر نه هست نام من خدایار
قلم چون نامه را تاریخ بنوشت / هزار و دو صد و سی بود با هشت.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر: نوع خط:نستعلیق.
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود: ۱با خط‌ خوردگی‌ها در متن.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: جلد ۴۸، صفحه ۲۵۴-۲۵۵٫
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده: داستان منظومی است درباره بها اقبال پسر نصیرالدین خدیو عادل سواحل مصر:
عنوانهای گونه گون دیگر: داستان بها اقبال
موضوع (اسم عام یا عبارت اسمی عام): شعر
تاریخ: ۲۰۱۲۱۲۲۹
محل و شماره بازیابی: ۱۲۰۸۷۵۰