شماره بازیابی: ۱۰۷۷
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‭۱۰-۱۹۴۸۴‬
زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پدیدآور: دیوان موذن [نسخه خطی]/ از: شیخ محمدعلی پسر مقری فرخ متخلص به موذن.
کاتب: عبدالعلی بن محمدصالح مراغی.
تاریخ کتابت: ۱۲۵۰ق.
قطع: بغلی. ۱۰*۱۵سم. ۱۱۷گ. ۱۹بیت.
یادداشتهای کلی: به خواست میرزا محسن نگارش یافته.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: ۱خداوندا بحق ذات پاکت/ باسماء و صفات بیمثالت
۲بدین رباعی انجام پذیرفته است:
ایدل دو جهان دو حرف از املای علی است/ انجم همه نقطه‌های انشای علی است
خورشید و قمر که مشعل روز و شب‌اند/ در دست فلک نقش قدم‌های علی است
ملک الملوک فقرم بشواهد معانی/ بگرفته کن فکان را بقضاء یار جانی
شده‌ام به یاد دلبر همه شوق پای تا سر/ که سخن همی سرایم بزبان بی‌زبانی
من و آن نگار رعنا که گرفته ملک دل را/ که ز خود خبر ندارم ز رموز لن‌ترانی
شده‌ام غریق دریا که نیم دمی هویدا/ که ز خود نشان نیابم ز نشان بی‌نشانی
شرح حال موذن فقط در تاریخ قصص الخاقان نسخه خطی این کتابخانه نگارش یافته و از آنجا استفاده شده است.
نوع کاغذ:فرنگی.
تزئینات جلد:تیماجی.
پس از دیوان مکتوبی عرفانی و ادبی (ص ۲۰۷-۲۱۱) است که آغاز آن این است: «بسم الله خیر الاسماء یا اخی و حبیبی ان کنت عبدالله فارفع همتک و وکل الیه امر ما یهمک، تا توانی همت خود عالی نما لان المرء یطیر بهمته کالطیر یطیر بجناحیه،
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود/ ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
و ظاهرا از منشآت همین شاعر می‌باشد و پس از این، مطالب متفرقه و ابیات و ادعیه و اذکاری نگارش یافته و در ص ۲۱۲ تاریخ یکی از نگارش‌ها در ۱۳۲۶ق. معین گردیده است. و در ص ۲۲۸-۲۳۲ رساله‌ای است در حدود یکصد و پنجاه بیت به فارسی در شرح حالات حضرت ختمی مرتبت (ص) که مولف آن مسلما امامی مذهب بوده و تشیع وی از طرز نگارش و ذکر تاریخ تولد و وفات موافق مشهور در نزد امامیه (۱۷ ربیع‌الاول و ۲۸ صفر) آشکار است و معصومین را تا حضرت حسن عسکری علیهم السلام با ذکر تاریخ مختصر ایشان در سیزده فصل ذکر نموده، پس از آن نویسنده نسخه که ظاهرا مولف است خود را بدین گونه معرفی کرده: «کتب العاصی عبدالله بن مرحوم حاجی نصرالله». و پس از این شرح مختصری در معرفت ذات و صفات و اصول دین نگاشته و رساله را ختم کرده است.
یادداشتهای مربوط به عنوان و پدیدآور: پدر مولف از خدمت‌گزاران آستانه مقدسه حضرت امام هشتم (ع) بود و خود در علوم دینی شاگرد میر محمدزمان مجتهد در مشهد و در مرحله باطن مرید درویش حاتم بود و پس از وفات وی موذن بر مسند ارشاد نشسته و در مسجد جامع نمازهای پنجگانه را به جماعت می‌گذارد تا سال ۱۰۷۷ق. که سال تالیف قصص الخاقان می‌باشد در جهان بوده، مولف آن کتاب گوید از جمله آثار این جناب ۱٫ شرح اسرار الصلوه شیخ زین‌الدین (شهید ثانی) به فارسی است و تقریبا سه هزار بیت می‌شود، ۲٫ تحفه عباسی که در حدود دوازده هزار بیت و در تصوف موافق مذهب و طریقه سلسله ذهبیه می‌باشد، ۳٫ رساله در بیان واجبات عبادات، و دیوان اشعار وی در حدود پنج‌هزار بیت می‌باشد و اشعار وی بر زبان‌ها جاری و ساری است. از مندرجات دیوان وی تشیع و تصوف وی نیز آشکار و ماده تاریخ بنائی در آستان قدس در ۱۰۶۰ق. در ۱۷۵-۱۷۶ نه، موجود و این غزل را از وی در اینجا می‌آوریم:
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر: نوع خط:نستعلیق.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۵۷۵-۱۵۷۷٫
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده: شامل قصائد در توحید و نعت و مثنوی‌هائی در مراثی حضرت سیدالشهداء (ع) و غزلیات و ترکیب‌بند و ترجیع‌بند و رباعیات (ص ۱-۲۰۶) می‌باشد. همه این نسخه در حدود سه‌هزار و هفتصد بیت است.
تاریخ: ۲۰۱۲۱۰۰۶
محل و شماره بازیابی: ۱۱۲۹۹۴