شماره بازیابی: ۲۴۸۳
شماره مدرک کتابخانه مجلس: IR‮‭۱۰-۲۶۸۸۰‬‬
زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پدیدآور: دیوان گلشن
کاتب: مصنف (گلشن).
تاریخ کتابت: ۱۲۴۰تا۱۲۸۰ق.
قطع: ‮‭۱۱‬*‭۱۷/۵‬سم. ‭۳۲۲‬ص. ‭۳۰‬س. اندازه نوشته ‭۹/۵‬*‭۱۶‬سم.‬
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: ۱چه نویسم که دل از داغ جدایی چون است / بقلم راست نیاید که ز حد بیرون است
۲رفتم از راه خرابات و ره میخانه / که درین دخمه نگردیده کسی هرگز گم
تزئینات متن:چلیپا و عمودی و افقی در متن و حاشیه نوشته شده.
نوع کاغذ:فرنگی.
تزئینات جلد:تیماج قهوه‌ای.
تخلص شاعر همه جا گلشن است و از ماده تاریخ‌هایی که در این دیوان وجود دارد تاریخ تصنیف از ۱۲۴۰-۱۲۸۰ق. است.
در حاشیه ص۶ می‌نویسد: «این غزلیات را ذوبحرین ساخته‌ام و مشق کرده‌ام، به گلشن ایراد مگیرید بنده شاعر نبودم از جهه مشغولی خود ساخته‌ام ادعا نداشتم و السلام».
اشعار شعرای متخلص به گلشن که در قرن ۱۳ق. می‌زیسته‌اند و در تذکره‌ها درج شده است با اشعار این نسخه مطابقه گردید، تطبیق نکرد. قصاید و قطعات این دیوان در مدح: چهارده معصوم، ناصرالدین شاه و اشخاصی به نام: علی‌اکبر رضا، ابراهیم، سلیمان خان و محسن و در هجو: رجبعلی فقیه، شکرالله شیرازی و غیره است. در یک قطعه از زین‌العابدین تقاضای تریاک کرده است و قطعه دیگری هم در نکوهش تریاک و ابتلای خود بدان دارد. و در دو مورد به یغما اظهار ارادت کرده است.
غلط املایی زیاد دارد و در بیشتر موارد به جای کسره اضافه یا آورده است مانند:
دو رند مست خراباتی از جهان رفتند / که شعر هر دو بود کاینات را رونق
یکیش حضرت قاعانی و دویم یغما / که هر دو در رمضان بوده‌اند مست عرق
ولی بمدح شهی دین قصیده‌ها گفتند / که خوارجی ببدن چاک میزند ملحق
اشعار متوسط و تعداد ابیات ۱۰۰۰۰ بیت است.
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر: نوع خط:شکسته نستعلیق.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر: ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه ۳۳۰۴-۳۳۰۵٫
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده: دیوانی است مشتمل بر قصاید و قطعات و غزلیات و مثنوی و رباعیات و افراد به خط سراینده که بدون هیچ ترتیب خاصی نوشته است.
موضوع (اسم عام یا عبارت اسمی عام): شعر فارسی – قرن۱۳
تاریخ: ۲۰۱۳۰۹۲۲
محل و شماره بازیابی: ۱۶۲۱۰۳