«ذکر مناقب‌ حقوق‌ بشر در جهان‌ سوم‌» که‌ به‌ خاطره‌ «شهدای‌ گمنام‌ آزادی‌ ایران‌» اهداء گردید و کل شهدا از مشروطه‌ به‌ این‌ سو را دربرمی‌گرفت‌، حاوی سلسله مقاله هائی است که از آذر ۱۳۵۶ به بعد در چند شماره مجله (نگین) بتدریج انتشار یافت.همان‌ زمان‌ مجله‌ «خواندنیها» با اجازه نویسنده به نقل آنها پرداخت و سپس در مهر ۱۳۵۷ بصورت کتاب درآمد.

« … بشر امروز که‌ نسبت‌ به‌ سرنوشت‌ خود آگاهی‌ و بیداری‌ به‌ هم‌ زده‌ است‌، نمی‌تواند مدت‌ درازی‌ با اندیشه‌های‌ پراکنده‌، امیدهای‌ واهی‌ و «شبه‌ دموکراسی‌» زندگی‌ کند. نگران‌ آینده‌ خود است‌ و میل‌ دارد که‌ در مسیر اطمینان‌بخشی‌ بیفتد. این‌ مسیر هرچه‌ باشد باید از طریق‌ رأی‌ آزاد مردم‌ تعیین‌ گردد؛ یعنی‌ این‌ احساس‌ به‌ آنان‌ بدهد که‌ در تعیین‌ مشی‌ و امر اداره‌ کشور مشارکت‌ آنها منظور شده‌ است‌.»