توضیحات

مقدمه

چند سال پیش در محفلی ادبی سخن از داستان نویسی بمیان آمده بود و پس از گفتگوهای فراوان دوستی دانشمند چنین میگفت که اگر نویسندگان ایرانی در نوشتن هرگونه داستان هنر و مهارت داشته باشند بیشک از عهده نگارش داستانهای جنائی بر نخواهند آمد زیرا این شیوه ای است که بر نویسندگان زیر دست و صحنه ساز غربی ختم شده است

من گفتم اگر نویسنده ایرانی بنوشتن داستانهای جنائی شرقی بسیاری از آنها واقعیت هم دارد همت گمارد و آنچه را که اتفاق افتاده و خود دیده و یا از دیگران شنیده چنانکه باید برشته تحریر در آرد نه تنها از لحاظ تأثیر وارزش کمتر از قصههای خیالی و دور از حقیقت خارجی نخواهد بود بلکه شاید اثر و نتیجه اخلاقی آن در روح جوانان حساس و ادب شناس ایرانی نیز بیشتر باشد.

دوست سخن سنج ما بپذیرفتن این دعوی نن در نداد و همچنان در انکار بماند و من برای باقرار در آوردن اورنج اینکار را بر عهده گرفتم و نوشتن داستان جانسوز و عبرت آموز زهره ماما را آغاز کردم و چون مجموعه ای که غالب قصه های جنائی در آن چاپ میشد و مورد استناد دوست گرامی ما هم بشمار میآمد نامه شهربانی بود که متصدیان آن در فراهم آوردن اینگونه آثار کوشش فراوان داشتند قصه پر غصه زهره نیز بنام (رقص باسه خنجر بتدریج در صفحات آن چاپ و منتشر شد.

شوق و علاقه و هیجانی که این اثر جنائی در خوانندگان نامه شهربانی پدید آورد نه چندان بود که خود نگارنده یا متصدیان آن مجموعه پنداشته بودیم زیر اهر قسمت از این داستان ملال انگیز که بچاپ میرسیدشور تازه و توجه بی اندازه دوستاران آنرا بیش از پیش میکرد و اگر گاهی گرفتاری…