توضیحات

این کتاب در شش بخش به موضوع آموزش و پرورش می‌پردازد. در بخش اول به اهمیت و موضوع پرورش و لزوم آن پرداخته شده و در ادامه درباره مطالبی چون منظورهای اجتماعی پرورش، اوصاف معلم و رشد کودک و پرورش اجتماعی او، وضع مساعد برای کار، در پرورش تن، و روش آموختن مطالبی مطرح شده است.

کتاب در سال ۱۳۱۳ به سفارش وزارت فرهنگ برای دانشسراهای عالی به رشته تحریر در آمده است ، بخش اول کتاب تعریف تربیت و اهمیت آن را بیان کرده که خود مشتمل بر ۴ فصل است.بخش دوم منظورهای اجتماعی تربیت و بخش سوم اوصاف معلم است. در بخش چهارم وضع مساعد برای کار و بخش پنجم در روش آموختن  و نهایتا بخش ششم اندر پرورش تن است. از کل کتاب در اوصاف معلم نقل قولی از سعدی را به صفحه ۱۴۶ بیان می دارم که خالی از لطف نیست:

“دولت جان پرور است صحبت آموزگار           خلوت بی مدعی سفره بی انتظار”

در سال ۱۳۰۹ عیسی صدیق بنا به دعوت دانشگاه کلمبیا برای مطالعه و تحقیق به آمریکا رفت و موفق به اخذ درجهٔ دکتری در فلسفه از آن دانشگاه شد. همزمان با تحصیل در دانشگاه کلمبیا، بنا به درخواست عبدالحسین تیمورتاش وزیر دربار پهلوی، اقدام به تهیه و تنظیم طرح تاسیس دانشگاه (دارالفنون) تهران کرد. هم او بود که برای اولین بار واژهٔ دانشگاه را به جای دارالفنون به کار برد. دکتر صدیق در سال ۱۳۱۰ به ایران بازگشت و مامور تأسیس دانشگاه تهران شد.

دکتر عیسی صدیق پس از بازگشت به ایران، ابتدا به سمت ریاست دارالمعلمین عالی انتخاب شد و سپس آن را هستهٔ مرکزی دانشگاه قرار داد. پس از تأسیس دانشگاه تهران در ۱۳۱۳، تا سال ۱۳۱۹ ریاست و استادی دانشسرای عالی و دانشکدهٔ علوم را عهده‌دار بود. در سال ۱۳۱۹ ادارهٔ کل انتشارات و تبلیغات را تاسیس کرد و به عنوان اولین رییس آن منصوب شد.

او توانست در طی یک سال که ریاست آن را به عهده داشت، به تشکیلات متشتت و از هم گسیخته در رادیو که هریک از فعالیت‌هایش در هنگام افتتاح زیرنظر بعضی از وزارت‌خانه‌ها انجام می‌شد ساماندهی کند. بعد از استعفای رضاشاه و تشکیل کابینهٔ محمدعلی فروغی نیز این سمت را حفظ کرد. هرچند که یک بار به دستورشاه کم مانده بود از این سمت کنار گذاشته شود. مدتی نیز رئیس دانشگاه تهران بود. عیسی صدیق در تشکیل فرهنگستان ایران نیز نقش عمده‌ای داشت و به‌عنوان نایب رئیس فرهنگستان انتخاب شد. در همین دوره مجلهٔ آموزش و پرورش را بنیان گذاشت.