شماره بازیابی: ۱۰۳۷ط
شماره مدرک کتابخانه مجلس: ‏‫۱۰-۴۵۸۶‬
زبان اثر: Per (فارسی)
عنوان و نام پدیدآور: ریاض الملوک فی ریاضات السلوک [ نسخه خطی]/ از: نظام‌الدین شامی تبریزی
تاریخ کتابت: ، تاریخ کتابت: قرن ۱۳ق.
قطع: ؛‏‫وزیری. ۱۶*۲۷سم. ۸۴گ. ۲۳س.‬
یادداشتهای کلی: شایان ذکر اینکه این کتاب به تصحیح آقای بهروز ایمانی در دست چاپ است.
آغاز، آغازه، انجام، انجامه: ۱بسمله الیک و الا لا تساق الرکایب و منک و الا لا ترام المواهب، اگر چه فواتح کتاب خطاب با تقدم ذکر سوانح منایح، فضل ایزدی میسر نشود… سبب تالیف کتاب چنین گوید نظام درر این عبارت «نظام» اصلح الله شانه… .
۲انجام موجود: … هر که به عمارت او از سر غرور و نخوت مشغول شود ناچارش مایه دنیا به باد دهد و زیاده خسر الدنیا و الاخره ذلک هو الخسران المبین.
تزئینات نسخه:تمام صفحات دارای جدول به قلم شنگرف و لاجورد و به همان قلم دارای کمند است.
تزئینات جلد:تیماج قرمز با ترنج و نیم ترنج ضربی و حاشیه منگنه.
نوع کاغذ:فرنگی.
ماخذ فهرست: جلد ۲/۲۴، صفحه ۱۱۳ – ۱۱۵٫
یادداشتهای مربوط به عنوان و پدیدآور: مولف به ظن غالب همان نظام‌الدین شامی صاحب ظفرنامه است و شهرت وی به «شامی» به جهت انتساب وی به «شنب غازان» تبریز است نه شام سوریا و آنچه از متن کتاب به دست می‌آید اینکه وی از خانه‌زادان سلطان اویس بهادر خان جلایری است. چنان که م سلم است نظام شامی در بغداد می‌زیسته و چون تیمور در ۷۹۵ق آنجا را گشود نظام را نزد خود خوانده او را به نگاشتن ظفرنامه امر کرد. نظام تبریزی صاحب ریاض الملوک نیز در دیباجه گوید که کتاب را در بغداد به عرض سلطان اویس رسانده است که این خود قرینه‌ای است بر اتحاد نظام شامی و نظام تبریزی و مرحوم علی‌اصغر حکمت در این باب تحقیقی دارند. لازم به ذکر اینکه همزمان با این نظام، نظام تبریزی دیگری در بغداد می‌زیسته و نباید که با نظام این نسخه خلط شود. حافظ حسین کربلائی نام و نسب وی را از قول طبقات چنین ذکر می‌کند: ابومحمد نظام‌الدین عبدالصمد بن حامد بن ابی‌البرکات تبریزی، تولدش در ۷۰۳ق در تبریز اتفاق افتاد. در سال ۷۶۹ق از شام به حج رفت و اواخر عمر به تبریز برگشته متصدی منصب قضا گشت و وفات وی را ۵ جمادی الاول ۷۶۶ق به روزگار اویس ایلکانی نوشته‌اند. مترجم درباره اثرش چنین گوید: «مفاصل فصول و ابواب آن (سلوان المطاع) از هم گشودم و هر چه در آن سماجتی یافتم طرح کردم و خلاصه و نقاوه آن را در سلک عبارت کشیدم و در بعضی حکایتی چند بر سبیل تمثیل زیادت کردم و بر حسب مصلحت بر تقدیم و تاخیر حکایات و زیادت و نقصان آن تصرف نمودم… و اصل وضع آن بر پنج «سلوان» بود آن را به ابواب معین گردانیدم…».
یادداشتهای مربوط به مشخصات ظاهری اثر: نوع خط:نستعلیق آمیخته به شکسته.
یادداشت عملیات: نسخه از پایان نانوشته باقی مانده و بخش (خاتمه) را ندارد.
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر: مولف این کتاب را در یک مقدمه و پنج باب ترجمه کرد و خاتمه‌ای در سرگذشت شیخ اویس خان جلایری بدان افزوده است: مقدمه: در سبب تالیف و تمهید معذرت در حکایت از زبان وحوش. باب اول: در تغویض و نتایج. باب دوم: در تاسی و فواید آن. باب سیم: در صبر و میامن آن. باب چهارم: در رضا و عواید آن. باب پنجم: در زهد و عواقب آن. خاتمه: شرح حال شیخ اویس بهادرخان جلایری.
یادداشتهای مربوط به نمایه ها، چکیده ها و منابع اثر: نک: مجلس، ش ۲۲۳۴، کشف الظنون، ۲/ ۹۹۸؛ ملک، ۳/ ۴۲۹؛ فهرست فیلم‌ها، ۱/ ۱۱۳؛ دانشگاه، ۸/ ۵۲؛ منزوی، ۳۵۷۷؛ مجله پیام بهارستان، ۲/ ۲۴؛ دانشمندان آذربایجان، ص ۲۵۵؛ طبقات المفسرین، ۱/ ۳۰۹؛ طبقات القراد ابن جزری، ۱/ ۳۸۸؛ از سعدی تا جامی، ۲۲۴ و ۲۴۳٫
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده: ترجمه آزاد و شیوای فارسی کتاب سلوان المطاع فی عدوان الطباع ابن مظفر مکی اندلسی (د: ۵۶۸ق) است در اخلاق عملی مشتمل بر مقدمه و پنج باب و خاتمه.
موضوع (اسم عام یا عبارت اسمی عام): اخلاق عملی