توضیحات

راست آن است که هنوز زیباشناسی سخن، در ادب پارسی، آنچنانکه شایسته این ادب گرانسنگ و پهناور است، کاویده و شناسانیده نشده است؛ و کتابی که به روشنی و رسایی، نشانگر ارزشهای زیباشناختی، در سخن پارسی بتواند بود به نگارش در نیامده است.
شگفتا! هزار سالی بر ادب ایران گذشته است؛ و هنوز ابزارها و شیوه های شناخت این ادب، به روشنی و بسندگی و کارایی، به دست داده نشده است؛ به سخنی دیگر، ادب پارسی هنوز ناشناخته مانده است. زیرا آنچه ادب را پدید می آورد مگر ارزشها و بنیادهای زیباشناختی در آن نیست. آنگاه که سخن، پندارینه، پیکره و پوستهای نگارین و بزیور می یابد، ادب پدید می آید. آنچه آن را ادب مینامیم، مگر شیوه هایی سنجیده و هنری در بازنمود اندیشه نیست.

در دانشهای زیباشناسی ادب، از این شیوه ها سخن می رود؛ و ترفندهای شاعرانه بر رسیده و کاویده میشود. از این روی، اگر زیباشناسی ادب شناخته نیاید ادب، به شایستگی و درستی، شناخته نخواهد شد. اس حرا زیباشناسی سخن پارسی، آنچنانکه شایسته آن است باز نمود نشده است؟…