توضیحات

از شعر در قدمگاه عشق:
مرگ تو
پر از اندوه است
این را کسی به من گفت
و من ترسیدم
ترسیدم
تا مبادا
بال پروانه ها خاکستری شوند
تا مبادا
میناها مرگ را بر روی طاقها
باور کنند
مبادا
لاجوردی آسمان من
کاشی کاران گورستان شود
من با زبان آبها سخن گفتم
روشن
گویا
صمیمی
و تو که از جنس خاکی
آوازهای مرا
در خود می شنوی…