توضیحات

نویسنده در پیش گفتار کتاب از دو عنصر سیاسی و اجتماعی در شعر دوره مشروطه با مفاهیمی چون آزادی، حقوق طبیعی و اجتماعی انسان و آرزوی آبادی و نوسازی کشور یاد می‌کند که طی آن در ذهن و زبان روشنفکران و شاعران جای گرفت .

در بخش اول کتاب تحت عنوان” :سیاست در شعر عصر مشروطه “در قالب این موضوعات ویژگی‌های اصلی شعر مشروطه با مثال‌های متعدد بررسی می‌شود” :نا بسامانی امور”، “عقب ماندگی و آرزوی روزگار گذشته”، “وطن، ملت”، “بیداری”، “مشروطه”، “سیر حوادث مشروطه”، “سرخوردگی از مشروطه”، “مداخلات دول استعماری”، “عمال بیگانه”، “ارتش”، “حق و حقوق و قانون”، “رفتار سیاسی مردم”، “انجمن‌ها”، “احزاب سیاسی”، “مجلس ” و “ناامنی .”در بخش دوم کتاب نیز موضوع “اجتماع در شعر عصر مشروطه ” با این مقولات تبیین و ارزیابی می‌شود” :مسئله ارضی و وضعیت روستاییان”، “کار و کاسبی تجار و کسبه”، “امکانات و تسهیلات زندگی”، “فقر و غنا”، “کار و کارگر”، “کارمندان، دستگاه اداری و رواج رشوه”، “اشرافیت”، “وضعیت زنان”، “علم و دانش”، “خواست‌ها و آرزوها”، “تغییرات”، “تبیین علل عقب ماندگی کشور و نابسامانی امور”، “نکوهش مردم”، “اعتیاد “و “احتکار .”در انتهای کتاب، “کتاب‌نامه “و “نمایه “به چاپ رسیده است .

انقلاب مشروطیت ایران از لحاظ دارابودن شعرای عصر خود، بی‌تردید در ردیف نخستین انقلاب‌های جهان قرار دارد. منظور از شعرای عصر مشروطیت به طور کلی تمامی گویندگانی هستند که در دوره‌های مختلف انقلاب، اشعاری با محتوای سیاسی و اجتماعی سروده‌اند یا به گونه‌ای اشعارشان از فضای عصر آزادی و مشروطه‌خواهی و ارزش‌ها و آرمان‌های آن دوره تأثیر پذیرفته است. اشعار گویندگان عصر مشروطه به لحاظ محتوا به دو بخش تفکیک می‌شود: اشعاری با مضامین سیاسی و اشعاری با مضامین اجتماعی. در این کتاب این دو موضوع بررسی شده است.