توضیحات

نویسنده با استفاده از متون و منابع متعدد تاثیر هنر و عرفان را در تاریخ ایران بررسی کرده است

گزیده ای از کتاب:
هنر در شعر و غزل جلوه خاصی دارد و در زندگی انسانی مانند خانه و حرکت و مدیریت و ساختمان و درس و مشق و محاوره و مجاوره تجلی می کند. کسی که نقاشی می کند مانند کمال الملک کاشانی و با رمان می نویسد مانند ویکتور هوگو و یا حماسه می سراید مانند صاحب رستم نامه و مختارنامه و یا فردوسی و یا موسیقی می نوازد مانند بتهون و بازی می کند مانند چارلی چاپلین، همه و همه هنرمند می باشند و هر هنری جهان مخصوص به خود را دارد.

باید قدری مسئله را عمیق تر بررسی کنیم. کسی که با زبردستی و چیره دستی رقص می کند او را هنرمند می گویند ولی آیا صاحبان کتب از همه رقم را می توان جزء هنرمندان و کار آنها را جزء هنر قلمداد کنیم؟ باید در جواب گفت: بلی.

کسی که یک عمر در عرفان و فلسفه و شعر و ادبیات زحمت کشیده و کوشش و سعی نموده است که خلاقیت و ورزیدگی خود را عرضه نماید تا دیگران از آثار و ایثار او استفاده کنند، یک هنرمند قابل تقدیر و ستایش است. کسی که آثار قلمی او می تواند الهام بخش باشد، یک هنرمند مورد توجه است….