توضیحات

نویسنده با استفاده از متون و منابع متعدد تاثیر هنر و عرفان را در تاریخ ایران بررسی کرده است.

گزیده ای از متن کتاب:
معرفت و عرفان دو کلمه شیرین از یک ریشه می باشند که معنی آن دریافت و شناخت است و حقیقت عرفان به جان و روح و نفس مربوط است که با شناخت جان می توان به شناخت خالق عالم وجود و اسرار آن پی برد. و در واقع اگر عرفان نبود، برای خلقت خاصیتی وجود نداشت.

معرفت نفس سرمنشاء همه معارف است که از این ره به معرفت خدا رهنمون می شویم. پیامبر اکرم فرمود: “من عرف نفسه، فقد عرف ربه” و معرفت خداوند، معرفت اسماء، صفات و افعال او را نیز دربردارد و قهرا معرفت احکام و دستورات الهی و کتاب هستی را شامل می شود تا بدانیم که در دار وجود یگانه کتابی که باید انسان آن را بداند، همان کتاب “معرفت النفس” است که از این راه دریای معارف ربوبی به روی انسان جاهل و ظلمانی باز می شود. شمس مغربی می گوید:
مرا به هیچ کتابی مکن حواله دگر
که من حقیقت خود را کتاب می بینم…