توضیحات
دفتر دوم از مجموعه آدم فضایی
اشعارِ این کتاب در قالب رمان کوتاه با چهارگوشه ی شعر، به سبک صد قرن مدرنیته و فاقد چند و چندِ اندیشه ای چند بُعدی از لاشه ی فلسفی و تفکر عرفانی است. البته می توان حتی برچسبِ رئالیسمِ شعرهای آمریکای لاتین بر آن گذاشت. لیکن، سبک من سبک فلسفی است.
کسی که اندکی از فلسفه بداند خیلی خوب می تواند با شعرهای من ارتباط برقرار کند و در آن غرق و ژرف شوند و به اندیشه های خود از زندگی اگزیستانسیالیست و روان زخم لذت ببرند، بسی شاید به سانِ یک پارادوکس برایشان باشد. به راستی اگر در ژرف های کلمات و اشعارِ این حقیر بروید اندوه و غمتان رسیده می شود! نه پژمرده! من از بین تمام سبک ها سعی کردم چیزی بنویسم که بیشتر مانا و ماندگار و جاودان باشد و در بین مردم به یادگار بماند و جایی بگیرد.
دیدگاهی دارید؟