توضیحات

عطار نیشابوری یکی از شاعرانی است که بارها در اشعار خود و به‌ویژه در مثنوی‌های مصیبت‌نامه، منطق الطیر و الهی‌نامه، درباره شعر و شاعری به طور کلی و شاعری خود به‌ویژه سخن گفته است.
در پاره‌ای از ابیات خود وی تا حدودی به نقد شعر پرداخته است، نقد شعر از حیث معنی نه از حیث صورت.
در اینجاست که وی سعی کرده شعر را هم از لحاظ زیبایی‌شناسی بررسی کند و هم از لحاظ دینی.
در این نوشتار نویسنده کوشیده ابتدا نظر عطار را درباره نقد معنایی شعر و سپس نظر او را درباره ماهیت شعر و نسبت آن با شرع و به طور کلی مبانی الهی و مابعدالطبیعی شعر بررسی کند.