توضیحات

سال ۱۳۸۱ هجری شمسی سالی بود که اگر صادق هدایت در چهل و هشت سالگی خودکشی نکرده بود و درخت عمرش سالهای حیات محمّد علی جمال زاده را شمرده بود، یکصدمین سال زندگی اش را جشن می گرفتند، امّا متأسّفانه در آن زمان پنجاه و دو سال از مرگش گذشته بود. هفت سال پیش از آن، یعنی در سال ۱۹۹۶، من، محمود کیانوش، مؤلّف ِاین «یاد نامه» که به مناسبت صدمین سالگرد تولّد صادق هدایت، پیشگام داستان نویسی جدید در ایران» تهیه شده است، نوشتن کتابی را در لندن، دربارۀ بخشی از زندگی فکری و ادبی صادق هدایت شروع کردم که سه سال بعد، یعنی در سال ۱۹۹۸ به پایان رسید و عنوان آن شد:

«زن و عشق در دنیای صادق هدایت و نقدی تحلیلی و تطبیقی بر بوف کور». این کتاب مدّت پنج سال، بدون اینکه یک کلمه اش تغییر کند، در آب و هوای ایران در انتظار چاپ شدن ماند و سرانجام به آمریکا رفت و ناشری به نام «شرکت کتاب»، در شهر لوس آنجلس، آن را منتشر کرد.

اکنون این شما و این یادنامه ای که در مصاحبۀ حضوری یا تلفنی با دکتر احسان یار شاطر، جهانگیر هدایت، فریدون هویدا، پروفسور کمیساروف، دکتر محمد علی کاتوزیان، دکتر ماشاءالله آجوانی، دکتر احمد کریمی حکاک، دکتر رضا براهنی، عبدالعلی دست غیب، دکتر مایکل بیرد، و دکتر مارتا سیمید چیه وا، و با نقل گفته هایی از دکتر تقی تفضلی،صادق چوبک، بزرگ علوی، انور خامه ای، محمود هدایت، تورج فرازمند، مسعود فرزاد، دکتر پرویز ناتل خانلری، دکتر تقی مدرسی، و مصطفی فرزانه دربارۀ صادق هدایت تألیف شده است. همۀ این اشخاص در پایان کتاب به اختصار معرفی شده اند.