توضیحات

عروض واژه‌ای عربی و به‌معنی فن سنجیدن شعر و شناختن وزن‌ها و بحرهای کلام منظوم با افاعیل عروضی و پیدا کردن اوزان اشعار برپایهٔ آن افاعیل است. به این دلیل این دانش را «عروض» نامیده‌اند که وزن شعر بر آن عرضه می‌شود. برابر پارسی چامه‌سنجی برای آن مناسب می‌نماید.

درضمن، اصطلاح «عروض» به جزوِ آخر از مصراع یکم هر بیت شعر هم اطلاق می‌شود.
به زبان ساده عروض علمی است که از وزن و درستی یا نا درستی اوزان شعری و از معمول یا نامعمول بودن آنها گفتگو می کند. از نظر لغوی از کلمه ی عرضه کردن گرفته شده است.

ازسابقه ی علم عروض قبل از اسلام اطلاعی در دست نیست. اما در قرن دوم هجری در میان اعراب شخصی به نام خلیل بن احمد فراهیدی توانست روابط میان اوزان و اشعار را استخراج و تنظیم کند. و سپس ایرانیان علم عروض را از اعراب گرفته و تغیراتی در آن دادند.