توضیحات

برشی از متن کتاب:
تازه جنگ بین الملل دوم به پایان رسیده بود و قوای متفقین کم کم ایران را ترک می گفتند. بیکاری، قحطی و گرسنگی ناشی از جنگ، چهره مهیب خود را به مردم نشان میداد.

آن روزها من تنها، اندوهگین و خاموش، روزها به دنبال یافتن کاری در شهر پرسه میزدم و شبها در اتاق مخروبه ای که در جنوب شهر کرایه کرده بودم، با اندوه و غم بزرگ خودم، تنها بودم. از پدرم که افسر ارتش بود، از هنگام شروع جنگ خبری نداشتم؛ مادرم مدتها قبل درگذشته بود و من…
آن روز تهران دم کرده بود. گرمای کشنده تن شهر را میخورد. بوی غم، بوی مرگ، بوی نیستی، بوی تنهایی در فضا موج میزد. خورشید سمجانه دست و پایش را بر لب دیوارها می کشید. مردم خسته و کوفته درحالیکه در چشمهایشان برق وحشت می درخشید، به خانه هایشان می رفتند.

خیابان ها که تا چندی قبل تا نیمه شب شلوغ و پررفت و آمد بود، خالی و خاموش به نظر می رسید و سکوت مرموز شهر خاموش را سنگین و مرموزتر به نظر می رساند. من خسته و بی حوصله در حالیکه دستهایم را در جیب شلوارم فرو کرده بودم و آخرین سیگاری که برایم مانده بود دود می کردم، بیهوده و بی هدف قدم میزدم و فکر می کردم…