پیشگفتار

در سرزمین پهناور ،ایران آب و روشنائی به شهادت فرهنگ دینی و یافته های تاریخی همواره هدیه های ایزدی بوده و پنداری مقدس داشته است. توزیع ناموزون مکانی و زمانی جریانهای سطحی و تغییرات شدید بین سالی از ویژگیهای هیدرولیکی بخشهای وسیعی از کشور محسوب میشود. به دلیل این ویژگی در طول سالیان دراز مردم این سرزمین تلاش بی وقفه ای را به منظور فراهم ساختن شرایط لازم برای استفاده از آب این ماده حیاتی بعمل آورده اند. وجود صدها رشته قنات آب بند و ساخت سدهای قدیمی با مصالح بسیار عالی که پاره ای از آنان قدمت هزاره ای را در پشت سر دارند نمونه هایی از توانائی و پایمردی این ملت در عرصه تاریخ در تأمین، مهار و استفاده از آببوده است.

با وقوع انقلاب اسلامی ایران صنعت سدسازی در کشور وارد مرحله جدیدی شد خودکفائی در این صنعت از اهداف متعالی گردیده و در این راه گامهای عظیم برداشته شد. مجموعه سیاستها و تلاشها، احداث دهها سدهای مخزنی بزرگ است که بنابر آخرین گزارش رسمی (۱۹۹۵) کمیسیون جهانی سدهای بزرگ هم اکنون کشور ما در احداث سدهای بالاتر از ۱۰۰ متر بعد از کشورهای چین و ژاپن در مکان سوم و در احداث سدهای بالاتر از ۶۰ متر در جایگاه چهارم جهان واقع شده است.

همگام با این تلاشهای بنیان ساز تأسیس چندین مشاور بزرگ سدسازی در سطح ملی و تعداد قابل ملاحظه ای مشاور منطقه ای و پیمانکاران دولتی بخصوص برای مطالعات اکتشافی مورد نیاز و ساختمان سد شکل گرفت.