توضیحات

سبک نگارش در روزنامه ها و رسانه های جمعی با سبک نگارش در کتابهای علمی و ادبی متفاوت است. این رساله، سعی و کوششی است برای شناخت این تفاوت ها، یکی از تفاوت های اصلی نثر روزنامه ای مطبوعات با نثر غیر روزنامه ای، همانگونه که فیلیپ گایار روزنامه نگار معروف فرانسوی در مقدمه کتاب بر می شمارد، «سادگی» است که به عنوان یک خصیصه ی چیره در سبک نویسندگی و روزنامه نگاری از آن یاد میکند. روزنامه نگاری در ایران از هنگامی که تولد یافت به دلیل ورود ناگهانی امواج رادیویی، از رشد شتابان باز ماند و ارتباط شفاهی رادیو جایی برای رشد ارتباط نوشتاری مطبوعات باقی نگذاشت. گفتار و موسیقی رادیو مجال بالیدن و رشد طبیعی را از مطبوعات گرفت. تأخر فرهنگی مطبوعات از ورود زودهنگام رادیو به کشور در همه زمینه ها به ویژه در سبک نوشتاری مطبوعات نیز اثرات منفی گذاشته است.

متأسفانه عده ای نیز بدون شناخت «نثر روزنامه ای» برای در هم کوبیدن نویسندگان ادبی، در نقدهای مغرضانه ی خود، آنان را متهم به داشتن نثر روزنامه ای (ژورنالیستی) می کنند؟ این گونه سوء تفاهم ها، در کنار بی توجهی یا کم توجهی روزنامه نگاران و منتقدان و نویسندگان به مبحث مهم «نثر روزنامه ای» باعث شده است که امروزه حتا «خلاصه نویسی» که یکی از شاخص های نثر رسانه های نوین ارتباطی است ناشناخته باقی بماند.

هرچند در زمینه ادبیات داستانی اکنون شاهد قصه های «مینی مالیستی» (قصه های خیلی کوتاه یا داستانک) هستیم که مضمونی را در سه یا چهار پاراگراف بیان میکند اما عبور همراه با بی تفاوتی از سبک نگارش در مطبوعات، آسیب های جدی بر مطبوعات کشور وارد خواهد ساخت زیرا مخاطبان مطبوعات تنها از طریق نوشته و عکس با صاحبان آنها ارتباط برقرار میکنند و تحقیقات علمی نشان می دهد که مخاطبان مطبوعات، خواهان سبکهای نوین نثر روزنامه ای در مطبوعات هستند، آنان از سبک های سنگین و پیچیدهی نشر علمی و یا تخیلی – ادبی، به جز در بخش هایی مثل گزارش نویسی توصیفی، گریزان می باشند.

امروزه این یک واقعیت انکارناپذیر است که در کنار روزنامه نگاران، دست اندرکاران روابط عمومی ها و حتا خوانندگان نشریات نیز برای استفاده بهتر از رسانه ها، نیازمند آشنایی با مبانی نگارش رسانه ای هستند و این کتاب زمینه های مناسبی برای این آشنایی فراهم میکند.