توضیحات

بر اساس رساله ی: شیخ شهاب الدین سهروردیعماد الدین عربشاه (شاعر قرن هشتم)‌ این مثنوی را بر اساس رساله فی حقیقه العشق شیخ شهاب الدین سهروردی به رشته نظم در آورده است.

این منظومه هزار بیتی که بر وزن لیلی و مجنون سروده شده، افکار شیخ مقتول را به زیباترین نحو بیان کرده است. عشق به عنوان منشا حرکت و علت وجود هستی در اندیشه سهروردی نقش اساسی دارد. سهروردی خود پیرو حکمت اشراق (مکتب فلسفی افلاطون) بود و چون حکمت اشراق را در حکمت اسلامی به اوج رساند، به شیخ اشراق مشهور شد.

سهروردی داستان حضرت یوسف را در ۱۲ فصل تفسیر عرفانی کرده است. حسن، عشق و حزن سه شخصیت نمادین در این اثر هستند که عشق، حدود و مراحل آن را به رمز و اشاره به تصویر می کشند. با وجود اینکه سهروردی ۳۸ سال بیشتر نزیست اما پنجاه اثر به زبان عربی و فارسی از او به جا مانده است.