شمس‌الدین تندرکیا یا “دکتر تندر- کیا ” از پیشگامان شعر و نظریه ادبی مدرن در ایران به سال ۱۲۵۵ دیده به جهان گشود. وی در سال ۱۳۱۱ به فرانسه رفت و در سال ۱۳۱۸ با اخذ دکترای حقوق به ایران بازگشت .

تندر کیا می خواست ادبیات قدیم را از بنیاد واژگون کرده و طرحی نو در اندازد. در مهرماه سال ۱۳۱۸ بیانیه تندر کیا به نام “نهیب جنبش ادبی شاهین” طی اعلانیه ای در روزنامه اطلاعات آن زمان منتشر شد .

تندر کیا ترکیب نثر و شعری ( به گفته وی نثم ) را که می سرود به نام “شاهین” می خواند و اصرار داشت که قبل از نیما یوشیج او سبک شعر را متحول کرده است. مجموعه‌های نهیب جنبش ادبی شاهین بین سالهای ۱۳۱۸ تا ۱۳۵۴ به چاپ رسیدند که تفاوت کیفی نسبت به یکدیگر نداشتند.

نکته ای که اکثر منتقدان و تاریخ نویسان شعر نو در رابطه با این آثار اشاره کرده اند، استفاده از ادبیات فولکلور، ضرب المثل و حتی لحن عامیانه در کلام است . کامیار عابدی کتاب «شورشگر بی آشتی» را در رابطه با زندگی و شعر تندر کیا تالیف نموده است.

کتاب پیش رو اولین شماره از شاهین است که در سال ۱۳۱۸ منتشر شده است.