توضیحات

از مقدمه کتاب:
نوروزنامه را، رساله ای که در آن حرف بسیار است منسوب به خیام شمرده اند. اما می توان اطمینان کرد خیام یادداشتهایی فراهم آورده بود تا از آن کتابی درباره نوروز بپردازد و شاید عمرش وفا نکرده یا اصلا به آن نپرداخته و یادداشتهایش پس از او به وسیله دیگران به شکل کتاب موجود درآمده است.
اینکه مطالب اصلی رساله از خیام بوده است، تقریبا آشکار است. مثلا از مطالبی که درباره اسب، شراب و دیگر چیزها می گوید و نظایر آنها را در آثار دیگر نداریم یا لااقل به این شکل نداریم، همچنین از آراء فیلسوفان درباره زیبایی که به خلاصه ترین شکل و ساده ترین زبان بیان شده است. مجموعا کتاب آدمی را می تواند به یاد فیلسوفی ریاضی دان اندازد که رباعی ها از اوست.

مردی که در عصر خود به علت احاطه بر دانش ها و استعداد و تفکرش مورد احترام اهل نیشابور بوده و این از نامه سنائی به او بر می آید و در عصر خودش کسی جرات نکرده او را بی دین بخواند. اما بدی هایی که به او گفته اند، نتیجه تعمق های بعدی در رباعیات اوست که پیوند او را از آسمان و از مردان آسمان می گسلد و به زندگی، زیبایی و هوشیاری وابسته می دارد…