این کتاب دربرگیرنده صد و یک قطعه از اشعار حسن هنرمندی است که در ابتدای آن یادداشتی از وی درباره شعر نیز آورده شده است. در پایان نیز تحلیلی از اشعار وی توسط دکتر محسن هشترودی صورت گرفته که در این کتاب آورده شده است. در بخشی از این تحلیل می‌خوانیم: «مجموعه هراس از گوینده‌ای تک‌رو و ناآشناست. اسلوب شعرها مطنطن و الفاظ همچون نگین‌های مرصع صیقلی دست‌بندی ظریف و شکننده می‌درخشد. شاعر سبکسیر و گران‌جان با خاطری ملتهب به مهر و عنایت به منظور روی می‌کند اما با گریزی شتاب‌زده و خلجانی جانگداز از او می‌گریزد و در این گرایش و گریز گویی طوقی از اندیشه‌ها و عواطف را که به قصد هدیه‌ای در دست داشت می‌گسلد و دانه های درخشنده آن که سپیده‌دمان به خون شاعر آلوده و سرخ شده بود در مسیر او پراکنده می‌شود، هدیه به مقصد نرسیده و به مثابه اشک خونین شاعر نثار راه رهگذران است».