توضیحات

لهجه های گوناگونی که در سراسر ایران بزرگ رواج دارد گویشهایی است ایرانی که ریشه در زبان کهن ایرانی کهن شعبه ای است از زبان هندوآریایی که خود ریشه در زبان هندواروپایی دارد. اما در گویشهای محلی که ریشه در زبانهای قدیم دارند، با گذشت روزگارهای دراز، دگرگونیهایی پیدا شد. زبان هم مانند صاحب زبان دارای زندگانی است. رشد می کند، تولید نسل می کند، سرانجام فرسوده می شود و می میرد و جای خود را به اجزای تازه تری می دهد.

در واژه هایی که مربوط به نامها می باشد، اگر تغییراتی باشد جزئی است، آنچه در این دفتر گردآمده در همین زمینه می باشد ولی آنچنان نیست که پاسخگوی همه واژه ها باشد وبه پژوهش زیادی نیاز دارد که بزرگان زبانشناس بهایی فراخور به آن داده و می دهند.

همچنین کوشش شده که واژه های همگن و همریشه بویژه با زبان پهلوی گردآوری شود که گامهای کوچکی برداشته شده است. در این دفتر به ساختمان گویش مازندرانی و همسانی آن با واژه های پارسی باستانی، که در آن سرزمین رواج داشت پرداخته شده است …