توضیحات

مقدمه:
کردان که از فرزندان برومند این مرز و بوم و پرچمداران راستین سرزمین ایران بوده اند، نه تنها در روزگار پیش از اسلام دارای مردان و زنان بزرگ و نامی بوده اند، بلکه پس از اسلام نیز مردان و زنان برجسته ای در جهان دانش و فرهنگ و هنر داشته اند و از آنان نوشته های گرانبها و سودمندی در دانش و هنر بجای مانده است.
جای ژرف بینی است که کردان نه تنها از راه پاسداری مرز و بوم ایران و نبرد با دشمنان مهر درونی خود را به مام میهن نشان داده اند، بلکه از راه نوشتن کتابها و سرودن چامه های فارسی نیز در راه گسترش دادن فرهنگ و زبان فارسی گامهای بلندی برداشته اند و یادگارهای ارزنده علمی از خود بجا گذاشته اند.
با اینکه در میان کردان بسی سراینده پارسی گوی پیدا شده اند، ولی افسوس تاکنون درباره آنان چیزی نوشته نشده و بیشتر نوشته هایشان هم با گذشت زمان از میان رفته است. اما باز هم جای خوشبختی است که گروهی از نویسندگان کهن شمه ای از سروده های آنان را در نوشته های خود آورد ماند و از آنان یاد کرده اند.
این کتاب بنا به مآخذ و منابع موثق چاپی و خطی برشته تحریر درآمده است. در پایان از خوانندگان ارجمند تقاضا دارم چنانچه به نقائص و لغزشهائی برخوردند، مرا مطلع نمایند تا در چاپهای بعدی اصلاح و تکمیل شود.
تهران – مهرماه ۱۳۵۶
صدیق صفی زاده «بوره که لی»