توضیحات
در جهان امروز، علوم و فنون هستهای در گسترش دانش بشری، تامین انرژی، حفظ منابع طبیعی، جلوگیری از آلودگیهای زیستمحیطی و کمک به رفاه و پیشرفت زندگی بشر در عرصههای مختلف پزشکی، کشاورزی، صنعتی و… غیر قابل تردید است.
بر این اساس، اولین تلاشهای ایران برای دستیابی به فناوری صلحآمیز هستهای به مورخ ۵ مارس ۱۹۵۷ که اولین موافقتنامهی همکاریهای هستهای بین ایران و ایالات متحده امضا شد باز میگردد. در حقیقت، ایالات متحدهی آمریکا نخستین کشوری بود که ایران را نسبت به دستیابی به انرژی هستهای ترغیب نمود و اولین زمینههای دستیابی به این فناوری را برای ایران ایجاد کرد.
از آن پس موافقتنامههای مشابهی نیز با برخی دیگر از کشورهای غربی از جمله آلمان فرانسه، حتی در زمینهی غنیسازی به انعقاد درآمدند. با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، کلیهی کشورهای یاد شده، اجرای موافقتنامهها و قراردادهای خود، ازجمله ساخت نیروگاه بوشهر را به حالت تعلیق درآوردند.
به ناچار، دولت جمهوری اسلامی ایران، ادامهی تلاش برای دسترسی به انرژی صلحآمیز هستهای را به تنهایی دنبال نمود و راه دیگری جز تلاش برای نیل به خودکفایی و استقلال در فناوری پیچیدهی هستهای برای خود ندیدند. در این مجموعه سعی شده سیر پروندهی هستهای جمهوری اسلامی ایران، مواضع اقدامات و طرحهای عرضه شده به وسیلهی طرفهای اصلی به روایت اسناد، تبیین گردد.
در بخش نتیجهگیری کتاب، تصریح شده است: “برنامهی هستهای جمهوری اسلامی ایران، کاملا صلحآمیز و تحت نظارتهای آژانس، انجام شده و میشود. این برنامه تهدیدی علیه هیچیک از کشورهای منطقه و هر کشور دیگری نیست، چرا که اساسا ماهیت آن صلحآمیز است.
جمهوری اسلامی ایران در عالیترین سطوح اعلام کرده است که سلاحهای کشتار جمعی از جمله هستهای، در دکترین دفاعی آن هیچ جایگاهی ندارد”.
دیدگاهی دارید؟