توضیحات

پندنامه منسوب به عطار نیشابوری، منظومه‌ای حکمی – اخلاقی، در قالب مثنوی به زبان فارسی است. این کتاب که ۸۵۳ بیت و ۷۹ عنوان دارد، با ستایش خداوند آغاز می‌شود و شاعر ابتدا به ذکر نشانه‌های قدرت پروردگار می پردازد و از پیامبرانی چون نوح و لوط و ابراهیم سخن به میان می‌آورد، سپس به اوصاف پیامبر اسلام می‌پردازد.

شاعر به خلفای راشدین اشاره کرده، از علی علیه السلام به عنوان «باب مدینه علم» یاد می‌کند و بعد از مناجات به موضوع اصلی کتاب می‌پردازد. اندرزهای پندنامه متنوع و در زمینه‌های گوناگون است؛ از قبیل آداب زندگی، بهداشت و تندرستی، مهمان‌نوازی، بخشش و جوانمردی و کشورداری. از مضامین دیگر پندنامه اصل‌ ایمان است که در شش چیز خلاصه می‌گردد: یقین، خوف، رجا، توکل، محبّت، حیا.