توضیحات

کتاب حاضر تحقیقی است درباره سه قصه‌نویس مشهور قرن هفدهم و هجدهم انگلیس :
“دانیل دیفو ” ، ” سمیوئل ریچاردسون” و “هنری فیلدینگ”؛ که طی آن ویژگی نوشته‌های آنان و دلایل روی آوری مخاطبان به آثارشان نقد و بررسی می‌شود. مبحث نخست کتاب «واقع‌گرایی و شکل قصه» است. در پی آن، «جماعت کتاب خوان و پیدایی قصه» آمده. نویسنده در این بخش و قسمت‌های دیگری از کتاب، سعی دارد ارتباط پایدار بین ویژگی‌های بارز ادبی قصه را با خصایص جامعه انگلیس در قرن هفده و هیجده، روشن سازد. مباحث بعدی کتاب به ارزیابی آثار سه شخصیت مذکور اختصاص دارد و در انتهای کتاب نیز یادداشتی تحت عنوان «واقع‌گرایی و سنت بعدی» فراهم آمده است.
نویسنده در این بخش خاطر نشان می‌کند:
پس از ریچاردسون و فیلدینگ، اهمیت نقش قصه در صحنه ادب رو به افزایش گذاشت …این افزایش کمی به هیچ طریق با رشد کیفی هماهنگ نبود . قصه نیمه دوم قرن هجدهم، جز در چند مورد استثنایی، دارای ارزش نهادی اندک بود…، زیرا فشارهای اعمال شده از سوی کتابفروشان و کارگزاران کتابخانه‌ها، سبب گردید نیازی کاذب در جماعت خواننده پدید آید و آنها را به سمت ماجراهای عاشقانه فارغ از نکته سنجی بکشاند.