جشن‌های فصلی پیش از اسلام، در فرهنگ ایرانی جایگاه خاصی دارد. بعد از پیروزی اعراب این جشن‌ها یکی از پرمعناترین عوامل تعیین هویت ملی و تشخص ایرانیان بوده است. اسطوره‌ها و آیین‌های مربوط بدین جشن‌ها، در نوشته‌های مذهبی زرتشتی، همچنین در آثار مؤلفان سده‌های اولیه اسلامی ضبط شده و بعضی از رسم‌های کهن به‌ویژه آنها که مربوط به نوروز، جشن سال نو بهاره بوده، هنوز تا روزگار ما تداوم یافته است. این کتاب می‌کوشد به این پدیده از دیدگاهی تازه نزدیک شود.

در اینجا روایتی از اسطوره تقویم مورد بررسی قرار داده شده که در فرهنگ عامه ایرانیان و از خلال مطالب غیررسمی و دستگاه‌های گاه‌شماری روستایی تاکنون برجای مانده است.