آنچه امروزه به نام چهارپاره شناخته می‌شود، عبارت از شعری است موزون و مقفی، متشکل از چند بند که هر بند آن از چهار مصراع مساوی تشکیل شده و تنها دو مصراع از این چهار مصراع (مصراع‌های دوم و چهارم) با هم، هم‌قافیه‌اند. بدین ترتیب چهارپاره قالبی است آزاد که از نظر قافیه‌بندی، رعایت قافیه، تنها درون هر بند الزامی است و هر بند شعر برای خود قافیه‌های مجزا و مستقلی دارد. در این کتاب کوشیده شده تا در حد امکان از بین آثار شاعرانی که در این دو سه دهه شعرهایی در قالب چهارپاره سروده‌اند، شعرهایی انتخاب و به صورت منبعی برای علاقمندان و دوست‌داران شعر فراهم آید.