توضیحات

جهانی بدون فقر

نویسنده  کتاب جهانی بدون فقر آقای دکتر محمد یونس عمیقا معتقد است که اگر همگی ما باور به جهانی بدون فقر داشته باشیم، موفق به ساخت آن خواهیم شد. در یک دنیای فاقد فقر، تنها جایی که می توانید فقر را ببینید موزه های فقر است. وقتی بچه های مدرسه از موزه های فقر بازدید می کنند، از دیدن بدبختی و تحقیر که بعضی از انسانها با آن کنار امدند، وحشت خواهند کرد.
آنها اجداد خود را به خاطر مدارا با چنین شرایط غیر انسانی که برای مدت زمانی چنان طولانی بر بسیاری از مردم اعمال شده بود، نکوهش خواهند کرد. همه انسانها توانایی درونی نه تنها برای مراقبت از خود، بلکه برای کمک به افزایش سعادت همه دنیا به عنوان یک کل را دارند.

بعضی از افراد شانس به ظهور رساندن این توانایی را تا حدی به دست می آورند، ولی عده بسیاری هیچ گاه هیچ فرصتی در طول عمرشان پیدا نمی کنند، تا این هدیه شگفت انگیزی که با آن به دنیا آمده اند را باز کنند آنها کشف نشده میمیرند و جهان از خلاقیت و کمک آن ها محرم می ماند.

او می گوید: که انسانها برای رنج کشیدن از بدبختی، گرسنگی و فقر به دنیا نمی آیند. به نظر او  فقر مثل درخت مینیاتری می ماند، وقتی شما بهترین بذر بلندترین درخت را در یک گلدان کوزه ای می کارید، یک کپی از درخت گرفته اید که از نظر طول بلندتر است دانه ای که شما کاشتید مشکلی ندارد.
این فقط خاک ریشه اش است که نا کافی است. مردم فقیر، مردم مینیاتری هستند. در بذرشان هیچ مشکلی نیست در واقع هیچ وقت جامعه به آنها زمینه ای برای رشد نداده است. تمام آنچه لازم است ما برای رهایی یافتن فقیران از فقر انجام دهیم، ایجاد یک محیط فعال کننده برای آنها است.
یک بار که فقرا بتوانند انرژی و خلاقیتشان را از بند فقر رها کنند فقر بسرعت نابود خواهد شد. بیاید دست به دست هم بدهیم تا به هر انسانی فرصتی مساوی برای ظاهر کردن انرژی و خلاقیتش بدهیم.