توضیحات

نفس تنگی: کتاب دوم از سه گانه ی در به دری

رمان «نفس تنگی» نوشته ی «فرهاد حیدری گوران» بخش دوم یک سه گانه(تریلوژی) به نام «دربه دری» است که هرکدام با محوریت قرار دادن یک مصیبت و فاجعه ی چهل سال اخیر، قصه شان را با شخصیت ها و احوالاتشان روایت می کنند. رمان «نفس تنگی» داستانش را بر محور بمباران شیمایی روستاهای زرده، بابایادگار و نساردیره بنا می کند و با همراهی شخصیت هایش، کژال و غزال، از تهران سال های دهه های هفتاد و هشتاد تا کمپ های پناهجویان و آوارگان کرد در خاورمیانه و اروپا را با تلفیقی از روایت راوی و خاطره نگاری بیان کند. «فرهاد حیدری گوران» در «نفس تنگی» از فرم روایی دفاتر و نوشته های متون کهن آیین یارسان استفاده های بسیاری برده و ایده های روایی این متون را با نظرگاه های ادبیات مدرن و پست مدرن به خوبی تلفیق کرده است. رمان «نفس تنگی» یکی از دقیق ترین و درخشان ترین داستان های نوشته شده درباره ی بمباران های شیمایی کردستان و مصایب بازماندگان این جنایت جنگی در سال های پس از آن واقعه است.
رمان «کوچ شامار» بخش سوم این سه گانه که به زلزله ی سال ۱۳۹۶ کرمانشاه می پردازد از سوی نشر بان منتشر شده است. بخش یکم تریلوژی «دربه دری» هنوز امکان انتشار نیافته است.

نفس تنگی داستانِ فراموشی و خاموشی ست. و سپس فراخوانی خاطره ها و احضارِ اسطوره ها. اسطوره هایی که مردمانِ سرزمین ما را هیچ از آنها یا بسیار کم از آنها آگاهی است و از این نگاه که جهانِ داستانی نفس تنگی گردآوری همه ی اینها در ساختاری سیال است، خواندنش را بی اندازه دلچسب می کند. اما با این بازخوانی ها درد و بغض و اندوه هم هست. فرهاد گوران با چیره دستی توانسته است بدون اینکه از تحریک احساسات خواننده استفاده کند آنقدر دقیق و حساب شده به شرحِ درد بپردازد و آن چنان به جا به تقطیع خطِ روایت دست بزند که آن احساس خفگی و منگی و بلاتکلیفی و البته ترس در جان بنشیند. پس نفس تنگی تنها داستان نیست که مواجهه ای با حقیقتی هم هست که به عمد گویی نادیده اش گرفته ایم.
نفس تنگی، یادآوری این است که ما فراموش کنندگانِ بزرگ تاریخ هستیم و بنابراین چه دردناک و عمیق فراموش خواهیم شد. فراموشی ما از جنسِ بی خبری است و خود را به بیراهه زدن و این تاوانی بی اندازه بزرگ دارد. و چنین است که یک به یک ما دیری نخواهد گذشت که از بی نفسی جان می سپریم؛ همان قدر دردناک و همان قدر ناچار.