توضیحات

توضیح پست مدرنیسم: شک آوری و سوسیالیسم از روسو تا فوکو

استیون هیکس با تمام توان تئوریکی خود پست مدرنیسم را در این کتاب در حد یک شگرد سیاسی پایین می آورد که چپها با بیرقی از واژه ها برای مقابله با پیروزی سرمایه داری لیبرال علم کرده اند.
از نگاه هیکس غرب هم مدافع حقوق زنان و هم پیشرو در الغای برده داری بوده و هم در آن، وضعیت طبقه کارگر هم خیلی بهتر از همه جای دنیاست پس مدعای چپگرایانه پست مدرنها هیچ محل اعرابی ندارد. او با این استدلال از نظام سرمایه داری حاکم بر غرب اعاده ی حیثیت می کند.

«سوسیالیسم بازنده تاریخ است»جمله ای است که هیکس با توجه به تجربه ی شوروی به صراحت بر زبان می آورد و اضافه می کند : «در دنیای مدرن، اندیشه چپ یکی از بسترهای اصلی رشد ویرانگری و نیهیلیسم بوده است. از دوران وحشت در انقلاب فرانسه گرفته تا لنین و استالین، مائو و پل پوت و پیدایش ترورسیم در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، جناح چپ تندرو مکرراً به اعمال خشونت برای دستیابی به اهداف سیاسی تمایل داشته و هنگام شکست دچار سرخوردگی و خشم شدید شده است» و البته از این آشکارتر نمی توان به جنگ با واژه های پست مدرن رفت.
خشم استبدادجویانه احساسی است که هیکس به پست مدرنها نسبت داده و تاکید می کند که از این خشم تا نیهیلیسم راهی نیست.